przydatne pojęcia

2G
Oznaczenie 2G nawiązuje do technologii telefonii komórkowej drugiej generacji, która przyczyniła się do stworzenia jednego z pierwszych cyfrowych systemów łączności komórkowej. Głównymi standardami wykorzystywanymi w ramach tej technologii są: GSM, IS-95 (głównie w Ameryce Północnej i Południowej) i PDC (używany wyłącznie w Japonii).

3G
Oznaczenie 3G odwołuje się do technologii telefonii komórkowej trzeciej generacji, w skład której wchodzą przede wszystkim standardy UMTS oraz CDMA2000. Technologia ta obejmuje systemy szerokopasmowego przesyłania dźwięku i danych, umożliwiając przy tym skuteczniejszą i szybszą transmisję w porównaniu z poprzednią generacją.

4G
Czwarta generacja technologii telefonii komórkowej. Technologia ta upowszechniła szerokopasmowy dostęp do Internetu za pośrednictwem telefonu komórkowego i jest znacznie szybsza od technologii 3G. Obecnie stosowanymi standardami 4G są LTE („Long Term Evolution”) oraz LTE-Advanced.

amplituda
Amplituda odnosi się do wysokości drgań fali, a dokładniej do jej największego (najmniejszego) wychylenia.

antena
Antena radiowa służy do emisji oraz odbierania fal elektromagnetycznych.

bluetooth
Technologia radiowa krótkiego zasięgu, która umożliwia połączenie kilku rodzajów urządzeń bezprzewodowych.

komórka
Termin ten odnosi się do obszaru geograficznego pokrytego sygnałem emitowanym przez antenę telefonii komórkowej. Zasięg komórki może wynosić od kilkudziesięciu metrów do dziesiątek kilometrów.

pole elektromagnetyczne
Pola elektromagnetyczne pochodzenia naturalnego lub sztuczne pojawiają się w wyniku ruchu ładunków elektrycznych. Są one wynikiem połączenia dwóch fal, magnetycznej oraz elektrycznej, które rozchodzą się z prędkością światła. Fale elektromagnetyczne są głównie wykorzystywane do wysyłania i odbierania sygnałów z telefonów komórkowych oraz stacji bazowych.

zasięg
Obszar, w którym dostępna jest określona sieć telefonii komórkowej.

Współczynnik absorpcji swoistej energii (SAR)
Współczynnik absorpcji swoistej energii (SAR) określa poziom ekspozycji ludzkiego ciała na fale radiowe (w ujęciu lokalnym lub globalnym). W odniesieniu do telefonów komórkowych współczynnik służy do określenia maksymalnego dopuszczalnego poziomu ekspozycji, w czasie gdy telefon przyłożony jest do ucha, emitując maksymalną moc. Jednostką współczynnika absorpcji swoistej energii jest W/kg.

rozbudowa
Czynność polegająca na zwiększeniu zasięgu lub pojemności sieci bezprzewodowej.

dozymetria
Dziedzina obejmująca badanie (za pomocą obliczeń lub pomiarów) ekspozycji na fale radiowe.

epidemiologia
Dziedzina nauki zajmująca się występowaniem, rozmieszczeniem oraz czynnikami wpływającymi na pojawianie się chorób.

ekspozycja
Termin używany do określenia całkowitej ilości energii pola elektromagnetycznego w danej lokalizacji. Patrz także SAR.

femtokomórka
Femtokomórka to punkt dostępu do sieci telefonii komórkowej o ograniczonym zasięgu (małej mocy). Punkty dostępowe tego typu często wykorzystywane są w domach oraz sieciach biurowych.

częstotliwość
Liczba identycznych drgań lub wibracji zjawiska okresowego występujących w jednostce czasu. Jednostką częstotliwości jest herc.

GSM
Najbardziej znany i najpopularniejszy standard telefonii komórkowej drugiej generacji (2G). Skrót GSM oznacza w języku angielskim „Global System for Mobile communications”.

handover
Przekazywanie połączenia (komunikacja, lokalizacja itd.) z jednej komórki do innej.

herc
Międzynarodowa jednostka miary częstotliwości odpowiadająca jednemu cyklowi na sekundę. Jednostka zapisywana jest symbolem Hz.

długość fali
Długość fali to odległość pokonana przez falę w czasie pomiędzy dwoma kolejnymi szczytami.

LTE
LTE oznacza w języku angielskim „Long Term Evolution”. Jest to standard telefonii komórkowej czwartej generacji (4G) zdefiniowany przez konsorcjum 3GPP (3rd Generation Partnership Project).

fala radiowa
Uznaje się, że fala radiowa to fala elektromagnetyczna o częstotliwości pomiędzy 9 kHz a 300 GHz.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO)
Światowa Organizacja Zdrowia jest organizacją działającą w ramach ONZ, która zajmuje się kwestiami zdrowia publicznego.

częstotliwość radiowa
Patrz fala radiowa.

promieniowanie jonizujące
Do promieniowania jonizującego zaliczamy fale o energii wystarczającej do oderwania elektronu od jądra atomu danego pierwiastka lub cząsteczki (tzw. jonizacja): promienie ultrafioletowe, promienie rentgenowskie, promienie gamma.

promieniowanie niejonizujące
Promieniowanie niejonizujące nie przenosi dostatecznie dużo energii, aby wywołać jonizację. Do promieniowania tego typu zalicza się mikrofale, fale radiowe, fale podczerwone i światło widzialne.

widmo elektromagnetyczne
Pojęcie odnoszące się do zakresu długości fal elektromagnetycznych: od najdłuższych do najkrótszych. Niższa część z falami o znacznej długości (w tym fale radiowe i widzialne) określana jest mianem promieniowania niejonizującego, natomiast wyższe partie z falami o bardzo małej długości to promieniowanie jonizujące (promienie rentgenowskie, promienie gamma).

stacja bazowa
Urządzenia nadawczo-odbiorcze wyposażone w antenę służącą do przesyłania i odbierania informacji głosowych oraz danych przesyłanych/odbieranych do/z telefonów w obrębie komórki.
Do określenia stacji bazowych służy również termin „antena telefonii komórkowej”.

handoff
Patrz handover.

UMTS
UMTS, czyli „Universal Mobile Telecommunications System” jest jednym ze standardów związanych z systemem telefonii komórkowej trzeciej generacji.

wartość maksymalna
Maksymalny dopuszczalny poziom ekspozycji na fale radiowe wyrażony w W/kg.

Wi-Fi
Technologia bezprzewodowa pozwalająca połączyć kilka urządzeń poprzez punkt dostępowy do Internetu.