limity określone w międzynarodowych standardach

Wartości maksymalne ekspozycji ludzkiego ciała na pola elektromagnetyczne generowane przez wszelkie urządzenia i usługi powiązane z emisją fal radiowych zostały zaproponowane w roku 1998 przez ICNIRP. Zostały one ustalone w oparciu o dokładne analizy dostępnych badań naukowych.

W tym kontekście jedynym znanym biologicznym efektem jest efekt termiczny. Jest on związany z pochłanianiem energii przez ciało i mierzy się go za pomocą współczynnika absorpcji swoistej energii (SAR). Występuje on przy wartości przekraczającej 4 W/kg dla całego ciała oraz 100 W/kg dla niektórych części ciała takich jak głowa lub klatka piersiowa, które mogą lokalnie pochłaniać więcej energii (tzw. lokalny współczynnik absorpcji swoistej).

Aby rozwiać wszelkie niepewności oraz zagwarantować odpowiedni margines bezpieczeństwa, powyższe wartości podzielono przez tzw. współczynnik bezpieczeństwa o wartości 50, otrzymując wartości maksymalne ekspozycji na poziomie 0,08 W/kg dla całego ciała oraz 2 W/kg dla głowy oraz klatki piersiowej.

Ustalone wartości maksymalne zostały włączone do zaleceń Rady 1999/519/WE z dnia 12 lipca 1999 roku w sprawie limitów ekspozycji na pola elektromagnetyczne. Grupa Orange, przestrzega tych zaleceń i limitów.

Zalecenia ICNIRP stanowiące podstawę niektórych regulacji europejskich podlegają stałej aktualizacji. Obecnie stosowane wartości maksymalne nie zostały w ostatnim czasie zakwestionowane przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Przed Promieniowaniem Niejonizującym (ICNIRP) ani Komitet Naukowy ds. Pojawiających się i Nowo Rozpoznanych Zagrożeń dla Zdrowia (SCENIHR) – niezależnej instytucji działającej w ramach Komisji Europejskiej.

więcej informacji:

Zalecenia ICNIRP są stosowane na szeroką skalę w Europie,  Azji, Afryce, Ameryce Łacińskiej i na Bliskim Wschodzie. Podobne standardy są stosowane w Ameryce Północnej (IEEE C.95.1).
Niektóre kraje stosują surowsze limity, ale nie ma dowodów na to, że przyczyniają się one do zmniejszenia poziomów ekspozycji. Nie ma także żadnych dowodów naukowych świadczących o tym, że surowsze limity mają korzystny wpływ na zdrowie.

W Polsce od 1.01.2020 stosuje się limity ekspozycji na pola elektromagnetyczne zgodne z zaleceniem Rady 1999/519/WE. Nowe limity zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 grudnia 2019 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku (Dz.U. z 2019 r. poz. 2448). Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. Nr 192, poz. 1883), które utraciło moc z dniem wejścia w życie nowego rozporządzenia, zgodnie z art. 34 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1815).

Określono również międzynarodowe poziomy graniczne dla pracowników, ze współczynnikiem bezpieczeństwa 10. Wspomniane poziomy graniczne zostały ujęte w DYREKTYWIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2013/35/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, dotyczących narażenia pracowników na zagrożenia spowodowane czynnikami fizycznymi (polami elektromagnetycznymi).
Dyrektywa obejmuje wszystkie znane bezpośrednie i pośrednie skutki biofizyczne, wywoływane przez pola elektromagnetyczne (skutki termiczne, nietermiczne, prądy indukowane w kończynach, zakłócenie działania elektronicznego sprzętu medycznego i wyrobów elektronicznych itp.)
Dyrektywa nie dotyczy jednak potencjalnych odległych skutków narażenia na pola magnetyczne, ponieważ nie ma obecnie ugruntowanych dowodów naukowych istnienia związku przyczynowego w tym zakresie. Niemniej Dyrektywa przewiduje uwzględnienie przez Komisję rozwoju wiedzy naukowej w tej dziedzinie.
Transpozycja dyrektywy w państwach członkowskich powinna nastąpić do 1 lipca 2016 r.