5G

Sieć 5G to technologia mobilna będąca w trakcie rozwoju i zapewniająca nowe rodzaje funkcjonalności. Została ona zaprojektowana w odpowiedzi na gwałtowny wzrost popytu na łączność i potrzeby nowych aplikacji, co jest możliwe dzięki bardzo dużym przepustowościom danych (kilka gigabajtów), dużej reaktywności (krótki czas latencji, rzędu kilka milisekund) oraz dużej niezawodności.

Charakterystyka techniczna

Pierwsze przypadki wprowadzania sieci 5G mają miejsce w paśmie częstotliwości 3,5 GHz, które — jeśli chodzi o pokrycie — jest pasmem bardzo zbliżonym do aktualnych sieci mobilnych (3G/4G i Wi-Fi). Znaczy to, że wiele lokalizacji istniejących anten będzie mogło zostać ponownie wykorzystanych dla 5G, bez konieczności dodawania nowych lokalizacji.

Główna różnica z sieciami istniejącymi obecnie polega na wykorzystaniu inteligentnych anten działających w technologii MIMO (po polsku: wiele nadajników i wiele odbiorników), z których każda ma wiele miniaturowych anten i każda umożliwia osiągnięcie przepustowości i mocy przesyłowych niedostępnych obecnie w 4G.

Te inteligentne anteny emitują fale radiowe tam, gdzie wymaga tego połączenie. Z racji tego, że są one kierunkowe, emitują fale wyłącznie na żądanie, to znaczy tylko wtedy, gdy terminale potrzebują połączyć się z siecią. W przeciwieństwie do klasycznych anten, które promieniują bez przerwy na całym obszarze geograficznym (komórki), te anteny obsługują terminal, który zgłasza się w sieci, na żądanie. Ta cecha pozwala antenom przejść w stan czuwania, kiedy nie są używane, a co za tym idzie umożliwia lepsze zarządzanie zużyciem energii.

Ponadto w niektórych komórkach sieci można czasem zamontować niewielkie dodatkowe anteny, które pozwalają uzupełnić pokrycie i wydajność w niektórych „martwych” strefach. Te niewielkie uzupełniające anteny mogą się znajdować na obiektach małej architektury lub wewnątrz budynków.

Poza tym, aby osiągnąć większe przepustowości (zbliżone do światłowodów), sieć 5G używa częstotliwości powyżej 26 GHz. To pasmo częstotliwości, zwane „falami milimetrowymi”, bywa już wykorzystywane w urządzeniach, takich jak radarowe wyświetlacze prędkości, systemy zapobiegające kolizjom w samochodach, bramki do kontroli bezpieczeństwa na lotniskach itp.

Przepisy wykonawcze i sanitarne

Sieć 5G zachowuje zgodność z międzynarodowymi dyrektywami ICNIRP (Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Przed Promieniowaniem Niejonizującym) oraz IEEE (Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników), uznawanymi przez Światową Organizację Zdrowia.
Częstotliwości wykorzystywane przez 5G zaliczają się do fal radiowych, którym od ponad 20 lat poświęcono tysiące badań. Po wnikliwej analizie wszystkich tych badań, krajowe i międzynarodowe organy ds. zdrowia doszły do wniosku, że nie ma realnego zagrożenia dla zdrowia poniżej progów określonych w międzynarodowych dyrektywach.
Te progi zostały podane w europejskim rozporządzeniu 1999/519/WE z dnia 12 lipca 1999 r., a ich ważność została potwierdzona bardzo niedawno, bo w maju 2019 r., przez zajmującą stanowisko w tej kwestii Komisję.
Należy przy tym zauważyć, że wraz z nadejściem 5G można stwierdzić delikatne zwiększenie ogólnej ekspozycji na fale radiowe, w związku z tym, że dodaje się ją do już istniejącej sieci. Niemniej jednak ta ekspozycja nadal jest bardzo niska w porównaniu z dozwolonymi limitami / o wiele niższa od nich. Międzynarodowe normy IEC (Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna) oraz CENELEC (Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki) pozwalają na dokonanie oceny poziomów ekspozycji i zgodności anten i telefonów komórkowych z 5G.
Przypomnijmy: dopuszczalna wartość ekspozycji na promieniowanie z anten 5G pracujących w paśmie 3,5 GHz i powyżej 61V/m oraz telefonów komórkowych z 5G (działających w paśmie 3,5 GHz) nie powinna przekraczać 2W/kg (jeśli chodzi o SAR, czyli szybkość pochłaniania właściwego energii) — tak samo jak w przypadku dotychczasowych urządzeń z 2G, 3G oraz 4G.